Zondag was het de laatste dag van de eerste editie van Puurs Live. Qua affiche een zeer geslaagde editie, qua opkomst was dat meer dan redelijk. Op vrijdag en zondag iets minder, maar zaterdag en maakte veel goed. Over het hele weekend mocht Puurs Live zo’n 8.000 bezoekers ontvangen en dat was volgens de organisatie een goed basis om dit festival verder te laten uitgroeien. De meeste mensen lieten zich wel pas zien als de bekendere bands begonnen, waardoor de eersten net niet voor een lege tent speelden, maar naarmate de middag vorderde werd het telkens drukker.
Zondag mocht Band Of Eli de spits afbijten. Zanger Elie De Prycker deed mee aan de laatste editie van The Voice, dus dat hij kan zingen is geweten. Met zijn band doet hij het ook heel goed. Ze brachten o.a. "These Are The Days" en "Shoes, Apple & Snake". Hun bluesy rock was zeer aangenaam om naar te luisteren. Met z'n drieën deden ze dat zeer goed en verdienden ze een groter publiek. Eerst een beetje blues, daarna een beetje soul met Delvis. Zanger Niels Delvaux en zijn vijf muziekvrienden liepen een beetje uit met hun soundcheck, maar alles kwam goed en het klonk heel goed. Niels zijn stem is heel goed, zo hebben we er hier niet veel, maar zijn podium presènce moet nog wat bijgeschaafd worden, vooral zijn danspasjes dan. Het moet mooi zijn om hen helemaal live te horen. De blazers die ze bij hadden, waren namelijk niet live en vermoedelijk zou het dan nog beter klinken.
Puurs live hield het nog even bij soul met Coely, al ging het daar niet om soul en jazz, maar eerder soul en hiphop, goed te horen in "Soulfull Yeah". Er werd wel wat gedanst op nummers als "My Tomorrow". Covers als "Could You Be Loved" van Bob Marley werden ook heel erg geapprecieerd. Ondertussen kwam er een dik wolken pak over Puurs en bleef iedereen hopen dat daar niet te veel ging uitvallen. Maar dat was jammer genoeg te veel gevraagd, want iets later werden de sluizen van de hemel open gezet. Mensen brachten gauw hun stoelen en tafeltjes in de grote tent, want daar was toch nog plaats genoeg. Met Flip Kowlier gingen ze de West-Vlaamse toer op. Voor een meisje uit de Kempen soms onverstaanbaar maar de taal van de muziek verstaan we toch overal, niet?! Zijn muziek is top, goeie rock met hier en daar wat reggae, daar kunnen we wel van genieten ook al verstaan we de teksten niet. Zijn nummer "Zwembad" was wel toepasselijk voor de waterachtige omstandigheden en het was inderdaad goed op Puurs Live, al waren er niet zoveel mensen om er mee van te genieten. Maar die er waren deden mee op. Hij speelde ook wat Country en "Welgemeende Fuck You" kon natuurlijk niet ontbreken. Afsluiten deed hij met "Min Moaten". Dj Rakka was ondertussen een feestje gaan bouwen in Stereo Vedette. Zeker tussen de twee acts in de Concert tent was er toch wel wat volk naar daar afgezakt. Hij draaide dan ook een mix van vele bekende nummers, voor jong en oud, wat zeer geapprecieerd werd.
Dat duurde tot Arno begon. Dan gingen de meeste mensen terug naar de grote tent. Puurs Live had met de Oostendenaar toch wel een klassebak in huis gehaald, maar jammer genoeg was dat niet genoeg om het volk massaal naar de festivalweide te lokken. De grote tent stond amper half vol. Niettemin genoten de aanwezige wel van Hintjens zijn muziek. Zeker als de hits als "Vive ma Liberte" passeerde was iedereen mee. Arno ging er stevig tegenaan met "Meet The Freaks". Hem op de mondharmonica horen spelen is ook altijd leuk, zeker bij "Gimme that Harp, Boy". TC Matic nummers waren er uiteraard ook bij en het publiek zong dan ook mee op "Oh La La La" en "Putain Putain". Afsluiten deed hij met zijn -mijn favoriete- versie van "Les Filles Du Bord Du Mer" wat zo luid werd meegezongen door het publiek, dat het zelf leek alsof de tent vol stond. Je had duidelijk niet veel volk nodig om de juiste sfeer te hebben. En daarom kregen ze nog eentje toe en zagen we Arno nog in de weer met cymbalen op "Bathroom Singer".
Hooverphonic mocht deze eerste editie van Puurs Live afsluiten. Deze Sint-Niklase band blijft het zeer goed doen. Ze kregen een platina plaat voor hun laatste album "Reflections", wat echt wel goed is in tijden van streaming en downloaden. Ze startten hun set met "Boomerang", een single van dat laatste album. Later was het o.a. "2Wicky" die de tent even stil kreeg. Hooverphonic nummers zijn vaak rustige luisterliedjes. Ze zijn wel aangrijpend, emotioneel geladen en kunnen je kippenvel doen krijgen, maar je zet er de tent niet echt mee op stelten. Puurs Live werd dus muzikaal zeer goed, maar op een rustige manier afgesloten met o.a. "George's Cafe" en "Mad About You". Zangeres Noémie Wolfs bleef even alleen achter met de pianist voor "Vinegar & Salt". Om daarna nog met z'n allen door te gaan op o.m. "The World Is Mine", waar we konden genieten van de bekende basrif van Alex Callier.
Puurs Live was op muzikaal en organisatorisch vlak meer dan de moeite waard. We hadden hen net iets meer toeschouwers toegewenst voor alle drie de dagen. Hopelijk was het effectief voldoende om dit festival te blijven organiseren! We kijken er alleszins naar uit!
