Filip Peeters is niet alleen bij ons, maar ook in Duitsland een veelgevraagd acteur. Bij onze oosterburen speelt hij al jaren in vlekkeloos Duits in films en series. Filip heeft in Duitsland al meer dan 50 filmrollen gespeeld. En dat terwijl hij op school nauwelijks 1 uur Duits kreeg. In Alloo Bij vertelt hij aan Luk Alloo hoe hij zo vlot Duits oppikte: “Op school hadden we maar 1 uur Duits. Maar in mijn straat in Tervuren waren wij vroeger de enige Vlamingen tussen heel wat Europese ambtenaren. Zo leerde ik veel Duitsers kennen. Ook een leuk meisje dat mijn eerste vriendin werd. En het schijnt dat je een taal veel beter leert als je horizontaal ligt omdat er meer bloed naar je hersens gaan.”
DOORBRAAK BUITEN VLAANDEREN EN DUITSLAND
Voor de laatste Alloo Bij van dit seizoen trekt Luk Alloo ook naar plekken die voor Filip Peeters belangrijk waren. Dus ook naar Berlijn, de stad waar Filip Peeters minstens 1 keer per jaar verblijft. Filip moet er wat stukken dialoog opnieuw inspreken en ziet er zijn Duitse agent om te kijken welke rollen er worden aangeboden. Luk ondervindt al snel dat Filip ook in Berlijn “ein beliebter Schauspieler" is. Buiten moet hij meteen handtekeningen uitdelen aan Duitse fans.“Ze zijn veel beleefder dan Vlaamse fans. Wat gereserveerder. Het is hier Mr. Peeters. In Vlaanderen roepen ze ‘hey, de Fluppe! Allookes!’”
Plots gaat het snel voor Filip. Want na rollen in lokale producties in Duitsland en Frankrijk speelt hij binnenkort een belangrijke rol naast de Italiaanse superster Monica Belluci en de Britse Oscarwinnaar Sir Ben Kingsley in een Brits-Israëlische film ‘Spider in the Web’. Maar daar blijft hij heel nuchter bij. “Omdat ik geen 18 meer ben, maar 55. Het is ook maar dat. Er zijn belangrijkere dingen in het leven. Het gaat wat in tegen mijn rechtvaardigheidsgevoel.”
PEETERS WIL MINDER ACTEREN EN KLUST BIJ ALS SOUSCHEF
Acteren wordt stilaan trouwens bijzaak voor Filip. Hij maakte zijn regiedebuut met ‘Wat Mannen Willen’ en wil in de toekomst ook films gaan produceren. “Als acteur denk je vaak: been there, done that. De honger ontbreekt stilaan, de bijtkracht om me helemaal te gooien. Als producent vind ik me opnieuw uit, ik kan nog veel leren en evolueren. Het is echt spannend.”
Dat hij de voorbije jaren veel in Duitsland acteerde, knaagt wat aan het gezinsleven. Nu meer dan vroeger. “Bij uithuizig zijn denk je: het is vooral vervelend als de kindjes klein en schattig zijn. Maar het is net omgekeerd. Hoe groter dat ze worden, hoe erger het is. Want nu zeggen ze gewoon: papa, ben je nu weer weg? En wij dan? Je wordt op je zwakheden gepakt.”
Luk trekt met Filip ook naar het ouderlijk huis, de toneelschool en ook naar enkele restaurants, want na zijn humaniora heeft Filip eerst zijn koksdiploma gehaald. Het is dan ook een wat onverwachte plek waar hij tot rust lijkt te komen: de keuken van restaurant De Schone Van Boskoop. Filip kreeg als tiener een opleiding als kok, en springt in het restaurant af en toe bij in de keuken. Coquilles reinigen, vlees snijden, sausen maken. Hard werken, en toch ontspannend. “Werken met eten is iets wat je doorgeeft, cultureel erfgoed. Mijn dochter vindt het nu ook fantastisch. Het heeft iets heel zinnelijks. Het vastpakken van eten, het voelen. Dit is pure ontspanning voor mij.”