Brutus lanceerde op 3 februari het debuutalbum Burst via Hassle Records. Stefanie Mannaerts (drums/vocals), Stijn Vanhoegaerden (guitar) en Peter Mulders(bass) hebben keihard gewerkt aan dit pareltje van stratosferiche punk, zeer uniek, met geen andere band te vergelijken. Burst slaat als een sterrenregen van geluid rondom je oren.
Verschroeiende, zweverige guitaargeluiden en drums in gallop als wilde paarden. Stefanie multitaskt door ook nog eens, naast het drummen, de meest hartstochteljke vocaliteit voor haar rekening te nemen. Kortom indrukwekkend, origineel uniek.
Frontview nam polshoogte bij dit enthoesiaste Leuvense trio, op de vooravond van de release.
Hoe hebben de bandleden elkaar gevonden en was de ‘klik’ er meteen ?
Stefanie: “Stijn en ik kennen elkaar al bijna 15 jaar. We speelden samen in een punkrockband. Stijn speelde toen bas, ik speelde drum. Peter kende ik al van op optredens maar later speelden we samen in de band Refused Party Program, een tijdelijke tribute-band van Refused. Dat deden we één jaar. En daarna zijn we Brutus begonnen, met Stijn als gitarist.”
Drummen en zingen is een bijzondere combinatie. Wat was eerst: het drummen of het zingen?
Stefanie: “Het drummen was zeker eerst, ik ben in eerste instantie drummer. Brutus is aanvankelijk gestart zonder zanger. We zouden op zoek gaan naar een zanger/zangeres maar die zoektocht is nooit echt doorgegaan. Het klonk goed met z’n drieën. Stijn en Peter zorgden er voor dat ik probeerde te zingen. Dat was helemaal niet de bedoeling, ik ben geen zangeres! Dus zong ik in de repetities ter afwachting van de nieuwe zanger/zangeres … maar die is nooit gekomen.”
Ongetwijfeld vraagt dit fysiek en mentaal véél van u, is er tijdens zo’n live-set geen rustmoment nodig met alléén zingen en gitaren?
Stefanie: “Ik heb niet echt het gevoel dat ik één moment kan rusten tijdens de set. Onze nummers hebben ook geen lange rustpauzes. En we doen ook niet aan lange intro’s omdat we altijd direct met de deur in huis willen vallen :) Misschien een werkpunt voor de volgende plaat.”
Wat was jouw allereerste repetitieruimte, klassiek is het eerste drumstel op de slaapkamer?
Stefanie: “Ik ben begonnen met piano. Piano was mijn hoofdinstrument in de muziekschool en ik startte datzelfde schooljaar met klassieke drums als tweede instrument. Op mijn dertiende had ik een eerste ritme op de drums geleerd van een vriendin. Ik heb die dag voor mezelf beslist dat ik drummer wilde worden. Later ben ik naar de kunsthumaniora van Brussel gegaan waar ik aanvankelijk begonnen ben met opnieuw piano als hoofdinstrument. Toen ik vijf- of zestien jaar was, ben ik omgeschakeld naar drums als hoofdinstrument. Hierna heb ik nog een bachelor in drums behaald aan de PXL-music in Hasselt.
Eurosonic @ De Etage, hoe verliep de live-set, wat waren de reacties?
Peter: “Eurosonic was cool! Een heel coole sfeer en vibe in Groningen, echt een uniek event! Ook alvast de afterparty met alle Belgische bands vernoemen. De moeite! :) Onze show was wel oké. Het was lang geleden dat we nog live speelden, in 2016 speelden we bijna niet. En dat was wel een raar gevoel. We moeten er nog wat meer inkomen, denk ik. De reacties waren wel super, meteen drie of vier aanbiedingen voor buitenlandse festivals. Daar kijken we al serieus naar uit!”
Blijft de liveset steeds evolueren , sturen jullie nog bepaalde dingen bij?
Peter: “De nieuwe nummers inplannen is nu de uitdaging. Een setlist is een raar beestje. We zijn daar erg gevoelig aan, blijkbaar. In het verleden was het al wel lang zoeken naar de perfecte setlist, dat zal nu ook zo zijn. Dan sturen we bijna elke show bij. Maar eens we die gevonden hebben, dan blijft hij wel weer even hetzelfde :) Om er dan weer te kunnen uitbreken. Raar beestje, zo’n setlist.“
Proberen jullie al wel eens onuitgebracht nieuw werk uit op een live set? Ligt er nog veel nieuw werk klaar in de schuif?
Peter: “Soms. We hebben in het verleden al wel songs gespeeld die zelfs nog niet af waren. Of die we dachten die af waren, maar die nu op de plaat toch nog anders zijn uitgedraaid. Dat moet ook kunnen. Muziek, zeker live, mag niet te clean zijn, niet te braaf. Er moet wat leven en dynamiek in zitten. Er mag één perfecte versie op de plaat staan, dat is een momentopname. Maar live mag het leven. En met nieuw werk zijn we nog niet bezig. Al zit dat natuurlijk al wel klaar in de hoofden. Stijn en Stefanie willen al graag aan nieuwe nummers beginnen, maar ik hou ze graag tegen. Eerst deze plaat tot leven brengen.”
In 2015 organiseerden jullie Tattoo Store Day, liet dit ook inktsporen na op de bandleden?
Peter: “Goh. Er was toen zoveel volk komen opdagen, dat we zelf geen tattoo hebben kunnen laten zetten. Enkel Stefanie wel denk ik. Aja, waar ik net aan denk. We hebben allemaal eens het woord WAUW laten zetten, samen. Om een ruzie bij te leggen. :)”
Welke stekelige betekenis schuilt er achter de afbeelding op het albumcover?
Peter: “Het artwork van de plaat was, net zoals elke song, een zware bevalling . Uiteindelijk, na veel ideeën, concepten en een paar probeersels met andere fotografen, is het gewoon iets down to earth Brutus geworden. Een plant uit de tuin van de oma van Stijn, op een foto genomen door Stijn. Ik heb zelf de vormgeving gedaan, maar die is minimalistisch. De foto en vooral de plant spreekt voor zich. Geef toch toe, dat is toch echt een burst-plant?”
Welk gevoel geeft het om een debuutalbum uit te brengen?
Peter: “Het was best wel lang wachten. Echt lang wachten. Niet enkel tussen de opnamens in maart 2016 en de release in februari 2017,maar ook omdat het na 3 jaar Brutus, onze eerste echte plaat is. We hebben nooit de kans gehad om een deftige plaat op te nemen. Veel bands beginnen met een plaat, voor ons is het tegelijk het afsluiten én starten van een hoofdstuk. Maar het is een super gevoel natuurlijk, iets mogen en kunnen uitbrengen waar je alle drie megablij mee bent.”
In welke setting zouden jullie zelf het album het liefst opleggen? (op een zondag in de sofa, vriendenparty,....)
Stefanie: “Moeilijke vraag. Misschien in de auto, keihard, op weg naar een vette party!”
Er is hard gewerkt aan het album, sommige songs kregen na 10 weken de final touch.
Stefanie: “Het is niet altijd makkelijk om Brutus te zijn. We zijn 3 hele goeie vrienden, maar 3 totaal verschillende persoonlijkheden. Met drie uiteenlopende muzieksmaken. En soms werkt dat, maar vaak ook niet. D an zijn we heel kritisch voor onszelf, en voor elkaar. En dan kan het héél lang duren voor we het eens zijn over een nummer. Echt, heel lang. Tegelijk is een album slechts een momentopname. Alle nummers op Burst zijn de beste versies van onszelf die we toen op dat moment konden opnemen.”
Voorbeeld van zo’n nummer?
Peter: “Dat zijn ook de nummers waar je het aan kan horen. “Baby Seal” was klaar op één repetitie. “Child” en “Not Caring” duurden langer en worden dan ook langere nummers. Dat is zo vaak het resultaat van een muzikaal gevecht. Maar wel eentje waarbij we alle drie achter het resultaat staan, dat moet!”
Vanwaar “deel II” bij Justice De Julia en Horde?
Stefanie: “Dat zijn dingen die gebeuren in het proces van nummers schrijven. Soms zijn de uiteindelijk nummers ook de tweede versie. Soms denken we al verder dan het huidige nummer. En soms was deel twee gewoon de opvolger van deel 1. Soms bouwen we er ook een verhaal mee op. Wie weet komt er nog wel een Julia IV? Er is al wel een “Bye Julia”, op onze vorige 7”. Dat is eigenlijk het moment dat Julia weg gaat, dus voor Julia lijkt het wel over en uit.”
What’s the story achter het nummer “Looking for Love on Devils Mountain”, met een hemels begin en einde.
Peter: “Haha. Dit nummer is absoluut het favoriete nummer van Stefanie. Er gaan de zotste verhalen de ronde over dit nummer. Bijvoorbeeld dat ze het toch nooit live wil spelen enzo … raar nummer!”
Was er een zekere absorptie vanuit de omgeving in Canada naar de muziek (opname/creatie) toe?
Stefane: “Absoluut. Vancouver was een verademing voor ons. Het was heel cool op met drie afgezonderd te zitten van de buitenwereld. Dat was ook nodig om de plaat zo goed mogelijk te kunnen opnemen. We waren heel gefocused, op elkaar, op de opnames. En de geweldig inspirerende en vernieuwende omgeving heeft natuurlijk enkel maar bijgedragen. Wat een coole stad!”
Zit er wat Airplay in voor jullie Burst- juweeltje? Stubru heeft zo zijn programma “goe vur in den otto”.
Peter: “Geen idee. We hebben van die mannen nog niets gehoord . We horen wel dat in de UK er wel wat airplay is voor “All Along”, de eerste song van de plaat. Dat is op zich wel cool om te horen natuurlijk. De UK begorie! Maar ook Studio Brussel draait All Along vaak in Zender. Ik begrijp dat er veel kritiek is op Studio Brussel, je geeft zelf een beetje aan dat de gitaren vooral thuishoren in “Goe Vur in den Otto”. Maar toch draaien ze ook Brutus al bijna een maand tussen 19 en 21u in Zender. Eigenlijk is dat best wel graaf, toch?”
Naar welke, misschien legendarische tourlocatie kijken jullie uit en hebben jullie zelf hier voorstellen kunnen doen?
Stefanie: “Elke locatie is cool! Elke kans is zalig en grijpen we met zes handen. We laten ons altijd verrassen door de venues.”
Hoe pakken jullie een live concert aan, wat social talk tussen de nummers?
Stefanie: Spijtig genoeg ben ik de enige met een microfoon. Want om heel eerlijk te zijn, zou Stijn beter gepast zijn voor de job. ‘Standup-Stijn’ is by far de grappigste persoon die we kennen en soms is het jammer dat enkel zijn vrienden hem zo mogen kennen. Topkerel!”
Zien we jullie ook verschijnen op zomerfesitvals?
Stefanie: “Natuurlijk! maar waar, dat zal nog even geheim moeten blijven. En eerlijk gezegd, weten we dat zelf ook nog niet allemaal. Men is er mee bezig, zeg maar.“
Hoe kijken jullie naar het touren zelf, toch even een ander wereldje waarin je vertoeft. Welke crew zal jullie professioneel omringen?
Stefanie: “Het klinkt cliché, maar bij Brutus omringen we ons met mensen die we kennen en waar we ons goed bij voelen. Dat zijn vooral vrienden en zelfs familie. Ik heb wel het gevoel dat we met Brutus een samen-uit-samen-thuis-band zijn. Onze geluidsman Thomas gaat al jaren mee, vanaf onze eerste shows. Al onze gage ging toen naar hem. Hij kent ons door en door. Mijn neef Leo-Benjamin is de beste tourmanager van de wereld, hij weet het alleen zelf nog niet. Hij is enorm begrijpend en voelt perfect aan wanneer we iets zouden nodig hebben en wanneer het oké is. Vaak is hij ons al voor als hij nog maar ruikt dat er iets zou zijn. Voorlopig hebben we niet veel meer crew nodig, maar als dat komt ,weten we zeker wel de juiste mensen te vinden. ”
Alle info: www.wearebrutus.com